Հայաստանի Ազգային հավաքականի նախկին դարպասապահ Գևորգ Կասպարովի հետ իմ վերջին հարցազրույցի ժամանակ նա դեռևս խաղացող դարպասապահ էր, իսկ հիմա արդեն 3 տարի է՝ մարզչական կարիերայի ուղի է հարթում:
Նրա հետ խոսել ենք այդ ուղուց, որդիներից, հայկական ֆուտբոլի խնդիրներից:
— Գևո՛րգ, մարզչական կարիերայի ուղին ինչպե՞ս է դասավորվում:
— 2021 թվականին ավարտեցի խաղային կարիերաս ու միանգամից, կարելի է ասել, աշխատանքի անցա «Ալաշկերտ 2»-ում: 6 ամիս այնտեղ աշխատելուց հետո տեղափոխվեցի «Նոա ակադեմիա»: Շատ հետաքրքիր էր աշխատել պատանի ու երիտասարդ տղաների հետ: Ես միշտ պատկերացրել եմ, որ մեծահասակների հետ ավելի հետաքրքիր է, բայց երեխաների հետ աշխատանքը յուրահատուկ հետաքրքրություն ունի: 2022-ին անցա «Նոայի» հիմնական թիմ, որի հետ աշխատեցի 2 տարի՝ կուտակելով մեծ փորձ:
— Ձեզ համար ո՞րն էր ավելի սրտամոտ՝ միշտ մեջքով դեպի դարպա՞սը, թե՞ երիտասարդներին մարզողի դերը:
— Եթե անկեղծ, իհարկե՝ մեջքով դեպի դարպասը: Բայց հիմա արդեն ուրիշ փուլ է ինձ համար, ու կարևոր է, որ սիրում եմ իմ գործը, ինձ հոգեհարազատ է այն, ինչով զբաղվում եմ: Ես ինձ խաղային կարիերայից հետո տեսնում էի հենց դարպասապահների մարզչի դերում:
— Մարզչական դասընթացներից բացի, է՞լ ինչպես եք ինքդ Ձեզ պատրաստում մարզչական գործին:
— Գիտեք՝ մի բան է փորձառու ու տաղանդավոր դարպասապահ լինելը, մեկ այլ բան՝ փորձը, կարողությունները, «մասնագիտական» գաղտնիքները փոխանցել կարողանալը: Բայց մի կարևոր փաստ էլ կա՝ ցանկալի է, որ դարպասապահների մարզիչը լինի խաղացած և մեծ փորձ ունեցող: Ֆուտբոլը տեղում չի դոփում, բայց սկզբունքները նույնն են մնում:
— Մարզչական աշխատանքում Ձեզ համար ամենահետաքրքիր բացահայտումը ո՞րն էր:
— Երևի թե այն, որ ոչ միայն սովորեցնում ես սաներիդ, այլև ինքդ ես սովորում նրանցից:
— Այս պահին մարզչական գործունեության ի՞նչ փուլում եք:
— «Նոայի» հետ պայմանագիրս ավարտվել է: Այս պահին որևէ հստակ նորություն չկա: Տեսնենք՝ ինչ կլինի առաջիկայում:
— Այս պահին Հայաստանում դարպասապահների «բազան» ինչպե՞ս կգնահատեք՝ հաշվի առնելով ազգային հավաքականում նատուրալիզացված դարպասապահների խաղալու փաստը:
— Ձեր հարցի պատասխանը տվեցիք: Դարպասապահի ամպլուայում խաղացող երեխաների հետ պետք է աշխատանք տանել վաղ տարիքից: Բայց խնդիրն այն է, որ նախ մենք բարձրակարգ մարզիչներ չունենք, հետո էլ այնպիսի տպավորություն է, որ չենք էլ ուզում աշխատել: Ամենահեշտ գործն է դրսից պատրաստի կադրեր բերելը: Իմ ժամանակ գոնե որակով հայ դարպասապահներ ունեինք հենց հայկական դպրոցից: Հիմա ոչ միայն խնդիր ունենք, այլ նաև չենք ուզում զբաղվել այդ խնդրի լուծմամբ: Ամեն մեկն իր տեղում իր գործը պետք է ճիշտ անի:
— Առհասարակ, հիմա շատ են շեշտում, որ հայկական ֆուտբոլը շատ է զարգացել, առաջընթաց է գրանցել: Դուք նման բան նկատո՞ւմ եք: Ո՞րն է առաջընթացը:
— Երբ հայկական ֆուտբոլը սկսի լավ ֆուտբոլիստներ «արտահանել» եվրոպական թեկուզ միջին թիմեր, տարբեր տարիքային հավաքականները սկսեն լավ հանդես գալ, այդ ժամանակ կարելի կլինի ասել, որ առաջընթաց ունենք: Առաջնության մակարդակը լավացել է: Բայց ինչի՞ հաշվին: Այս հարցի պատասխանի մեջ է խնդիրը:
— Եվրագավաթներում 4 թիմ ունենք: Ի՞նչ կանխատեսումներ ունեք:
— Առաջին փուլի վիճակահանությունը վատը չէ: Հուսով եմ՝ մեր թիմերը կհաղթահարեն մրցակիցների արգելքը:
— Խոսենք նաև Ձեր որդիների կարիերայից: Այս պահին նրանք ի՞նչ փուլում են:
— Գոռը «Նոա-2»-ում է: Ավետը փորձաշրջանը հաջող անցավ «Սպարտայի» ակադեմիայում, և հիմա փաստաթղթերը պատրաստման փուլում են: Ավետը «Ուրարտուի» ակադեմիայի սան է, Հայաստանի Մինչև 16 տարեկանների հավաքականի անդամ: Տեսնենք՝ ինչ կստացվի: Հուսով եմ՝ նրա տեղափոխությունը կստացվի, և ապագայում լավ ֆուտբոլիստ կունենանք (ժպտում է՝ հեղ.):
— Գոռի խաղում որևէ բան նմանեցնո՞ւմ եք Ձեզ, թե՞, ըստ Ձեզ, նա տարբեր «ձեռագիր» ունի:
— Գոռը լավ որակներ ունի: Բայց գիտե՞ք՝ նա անընդհատ մարզիչների կողմից համեմատության մեջ է դրվել ինձ հետ: Ես դա շատ սխալ եմ համարում: Նրա հետ այդ թեմայով շատ եմ խոսակցություններ ունեցել: Չնայած նրա ամբողջ սառնասրտությանը՝ իմ որդին լինելու հանգամանքով պայմանավորված լարվածություն նկատում եմ նրա մեջ:
— Ո՞րն է ամենակարևոր խորհուրդը, որ դուք հիմա տալիս եք Ձեր որդիներին և կուզեիք ժամանակին ինքներդ լսած լինել:
— Միշտ առաջ նայել, չհանձնվել, ձգտել առավելագույնին հասնելուն:
— Եվրո-2024-ն է մոտեցել եզրագծին: Ի՞նչ կանխատեսում ունեք:
— Կարծում եմ՝ Իսպանիայի հավաքականը կհաղթի առաջնությունը:
Հ.Գ.
Լուսանկարները՝ անձնական արխիվից
© Armenian Soccer 2024