Վլադիմիր Ազարովը.«Չեմպիոնության համար պայքարը չի ավարտվել...»

«Նոա»-ի հարձակվող Վլադիմիր Ազարովը ակումբի մամուլի ծառայության հետ զրույցում խոսել է իր ֆուտբոլային կարիերայի, թիմում արդյունավետ խաղի ու «Նոա»-ի «հաջողության գաղտնիքի» մասին:

— Արի սկսենք սկզբից: Ինչպե՞ս պատահեց, որ Օմսկից մի տղա ընտրեց ֆուտբոլը, այլ ոչ թե, ասենք՝ հոկեյը: Ո՞վ է քո կուռքը ֆուտբոլում:

— Իսկապես, Օմսկում հոկեյն ավելի շատ է տարածված, բայց այնպես պատահեց, որ ավագ քրոջս ամուսինը ֆուտբոլային մարզիչ է, իսկ ես նրա աշակերտն էի: Չեմ կարող ասել պատճառը, դա պարզապես իմ ընտրությունն էր: Ամբողջ օրն անցկացրել եմ ֆուտբոլի խաղադաշտում: Դպրոցից գալիս էի տուն, անմիջապես մի կողմ դնում պայուսակս և վազում մարզվելու, որից հետո տղաների հետ նորից գնում էինք ֆուտբոլի դաշտ, և այդպես մինչև երեկո: Ես սկսեցի ֆուտզալից, հետո Օմսկի «Դինամոյի» տնօրենը ուշադրություն դարձրեց ինձ վրա և կանչեց արդեն մեծ ֆուտբոլ: Այնպես որ, ամեն ինչ այդտեղից սկսվեց և շարունակվեց … Ինչ վերաբերում է կուռքերին, մանկուց մինչև օրս՝ Կրիշտիանու Ռոնալդուն է, ով ապացուցեց, որ կարող ես հասնել բարձունքների, պարզապես պետք է անընդհատ աշխատես քեզ վրա և աճես:

— Ուղիղ մեկ տարի է, ինչ պայմանագիր ես կնքել «Նոա»-ի հետ: Ինչպիսի՞ն էր այս տարին քեզ համար:

— Տարին շատ լավն էր, ուրախ եմ, որ հայտնվեցի «Նոա»-ում, այլ ոչ թե ընտրեցի այլ տարբերակ, անկեղծորեն ասեմ՝ դժվար ընտրություն էր, քանի որ ես նույնիսկ չգիտեի, թե ինչպիսին է Հայաստանի առաջնությունը … Մեծ, կարելի է ասել, որոշիչ դեր խաղաց Եվրագավաթներում խաղալու հեռանկարը: Լավ է, որ այդպես պատահեց, տարին շատ հաջող է, լավ մարզիչ, ես զգում եմ, որ ֆուտբոլի առումով առաջընթաց եմ ապրել, աճել եմ, կարծում եմ, որ այս առումով թիմով միասին կշարունակենք աճել:

— «Նոա» ակումբ, մթնոլորտ, խաղացողներ, նպատակներ և նպատակներ: Նաև՝ խաղացել ես Ռուսաստանի ՖՆԼ-ի «Սիբիր» թիմում, ինչպե՞ս կգնահատես Հայաստանի առաջնության մակարդակը:
— Սահմանված նպատակները, իմ կարծիքով, 100% իրատեսական են, եթե բավականաչափ ջանքեր գործադրես, կարող ես հասնել ցանկացած նպատակի: Ակումբում մթնոլորտը շատ լավն է, բոլորը սատարում են միմյանց, ցանկանում են հասնել արդյունքի և ձգտում են ավելի լավ կատարել իրենց գործը: Հայաստանի բարձրագույն խմբի առաջնությունում կա որոշակի կարևորություն, որը ինձ դուր է գալիս: Բաց ֆուտբոլ, չկան այդպիսի հստակ պաշտպանական թիմեր, բոլորը խաղում են հարձակողական ֆուտբոլ, բավականին բարձր արագություններ և բարձրակարգ ֆուտբոլիստներ: Համարում եմ, որ Հայաստանի առաջնության մակարդակը շատ բարձր է…

— Մրցաշրջանի մեկնարկին, մասնագետների գնահատմամբ, նորաստեղծ ակումբի հեռանկարները բավականին մշուշոտ էին, սակայն ակումբը վաստակեց իր տեղը ուժեղագույն վեցնյակում և ներակույում պայքարում է չեմպիոնության և գավաթի համար: Ո՞րն է, ըստ քեզ, «Նոա»-ի հաջողության գաղտնիքը:
— Էստեղ, կարծում եմ, չի կարելի խոսել մեկ գործոնի մասին, շատ նրբություններ կան, ես ուզում եմ առանձնացնել ակումբի բոլոր աշխատակիցների և ֆուտբոլիստների ցանկությունը, առանց բացառության, գրագետ աշխատում են, գնում դեպի նպատակը, չեն իջեցնում նշաձողը: Անկեղծ ասած, ես ի սկզբանե մտածում էի, որ մենք հեշտությամբ կընդգրկվենք ուժեղագույն վեցյակում և, ընդհանուր առմամբ, տեղ կգրավենք մրցանակային եռյակում: Եվ հիմա մենք տեսնում ենք, որ այս ամենը շատ մոտ է, եթե հիմա աշխատենք, բավականաչափ ջանքեր գործադրենք` հանգիստ մրցանակային տեղ կզբաղեցնենք:

— Վիճագրությանն անդրադառնանք: Քո հաշվին արդեն արձանագրել ես 7 գոլ և 4 գոլային փոխանցում (ի դեպ, ՀՖՖ կայքում սխալմամբ նշված է 6 գոլ), ընդ որում, մոտավորապես նույն քանակությամբ գոլերի հեղինակ ես դարձել՝ հանդես գալով ենթահարձակվողի և աջ վինգերի դիրքում … Ո՞րն է քո նախընտրած դիրքը դաշտում: Դու նաև դարձար 11-մետրանոցների հիմնական իրականացնողը թիմում …

— Առաջին հերթին, ինձ լավ եմ զգում դաշտում, իսկ թե որ դիրքում, ճիշտն ասած, դա այնքան էլ մեծ նշանակություն չունի, քանի որ երկու դիրքերն էլ հարձակմանն ավելի մոտ են: Կենտրոնում ավելի հետաքրքիր է, քանի որ այդ դիրքում դու ավելի պատասխանատու ես խաղի համար, ուղղորդում ես թիմի հարձակողական գործողությունները, վերահսկում գնդակը, կենտրոնում ավելի շատ ես մտածում… Մաքսիմ Մաիրովիչը և ես «Նոա»- ում կատարում ենք 11-մետրանոց հարվածները, այնպես ստացվեց, որ ես ավելի շատ եմ իրացրել: Հոգեբանորեն, այո, դու անհանգստանում ես, բայց երբ գալիս է պահը, հնչում է մրցավարի սուլիչը՝ մի կողմ ես թողնում այդ մտքերն ու պարզապես գոլ խփում:

— Դու ճանաչվեցիր մայիս ամսվա «Նոա»-ի լավագույն խաղացող, լավ արձագանքներ եղան լրատվամիջոցներում ՝ Հայաստանում, և կարծես թե Ռուսաստանում էլ: Կա՞ հետաքրքրություն Ռուսաստանի Պրեմիեր լիգայի ակումբներից:

— Անկեղծ ասած, չգիտեմ, ես մամուլ չեմ կարդում և իրականում չեմ հետևում լրատվամիջոցներին՝ կենտրոնացած եմ այլ բաների վրա: Ինձ համար հիմա նշանակություն չունի, քանի որ ակումբի հետ պայմանագիրը երկարաձգվել է ևս մեկ տարով, և իմ մտորումներն այժմ այն մասին են, թե ինչպես կարող եմ ավելի շատ օգտակար լինել ակումբին, ինչպես հասնել հաջորդ մրցաշրջանում առավելագույն արդյունքների: Իսկ հետո արդեն կսկսեմ կմտածել, կհետևեմ, թե ինչ են հայտնում լրատվամիջոցները …

— Արդեն կանխանշեցիր հաջորդ հարցը: Որո՞նք են քո հետագա ծրագրերը՝ կարճաժամկետ և երկարաժամկետ կտրվածքով:

— Մոտակա ծրագրերից `մենք կստանանք Եվրագավաթներում հանդես գալու իրավունք, կնվաճենք Հայաստանի գավաթը և կհայտնվենք լավագույն եռյակում, իսկ միգուցե՝ երկրորդը կճանաչվենք: Հաջորդ տարի, նույնը, մենք կփորձենք հնարավորության սահմաններում առաջ անցնել եվրագավաթային փուլերում, ցանկալի է հայտնվենք խմբային փուլում, եկեք հիմա առաջ չընկնենք, ժամանակը ցույց կտա… Այս մրցաշրջանում չեմպիոնության համար պայքարը չի ավարտվել, քանի դեռ կա ինչ-որ հավանականություն: Տեսաք, որ վերջին խաղում, իմ կարծիքով, առավելության հասանք «Արարատ-Արմենիա»-ի նկատմամբ՝ գոնե խաղով, ինչ վատ արդյունք է, հիմա կարող եք հաղթանակ տոնել յուրաքանչյուր խաղում, մրցակիցները կկորցնեն միավորներ, մենք կարող եք հանգիստ զբաղեցնել առաջին տեղը, մենք պարզապես իրոք ունակ ենք դրան, թեև այստեղ որոշ նրբություններ կան արդեն, սա ֆուտբոլ է …

— Դժվարին ու խիտ օրացույց, խաղեր յուրաքանչյուր 3-4 օրը մեկ, ինչպե՞ս է հաջողվում պահպանել հոգեբանական տրամադրվածությունն ու մարզավիճակը:

— Ողջ աշխարհի նման մենք էլ ենք հանդիպել նման խնդրի, պարզվեց, որ օրացույցը փոխվել է, մենք խաղում ենք այս ռեժիմով: Այո, կարելի է ասել՝ դժվար է, բայց բոլոր ակումբներն էլ գտնվում են նույն իրավիճակում, յուրաքանչյուրը վերականգնվում է յուրովի, բայց ես հավատում եմ, որ հանգիստ կարող ենք խաղալ այս ռեժիմով …

— Առջևում «Լոռի»-ի հետ խաղն է, Վանաձորում կայացած մրցավեճում դու դարձար գոլի և փոխանցման հեղինակ: Երևանում կայանիք խաղում ի՞նչ կարող ենք ակնկալել: Դրանից ընդամենը 4 օր անց էլ տեղի կունենա Հայաստանի գավաթի կիսաեզրափակիչի պատասխան խաղը: Որքանո՞վ է թիմը պատրաստ այդ խաղին:

— Պետք է փորձել գերազանցել, պետք է երկու գոլ խփեմ ու փոխանցում կատարեմ, իսկ ընդհանրապես, պետք է միայն հաղթանակի ակնկալիքով շարժվենք, քանի որ մնացած բոլոր խաղերում մեզ միայն հաղթանակ է անհրաժեշտ: Ինչ վերաբերում է «Ուրարտու»-ի դեմ գավաթի կիսաեզրափակչին, ապա մենք լիովին պատրաստ ենք, գտնվում ենք ավելի լավ հոգեբանական վիճակում, քան այն թիմը, որը պայքարում է գոյատևման համար: Այո, նրանց օրացույցը ավելի թեթև է, բայց սա, իմ կարծիքով, դեր չի խաղա: Մենք պարզապես կհաղթենք և դուրս կգանք եզրափակիչ …

— Եվ վերջում, քանի որ արդեն մեկ տարի այստեղ էս՝ ի՞նչ տպավորություններ ունես՝ մարդիկ, Երևանը…
— Երբ ես ժամանեցի, ես տպավորված էի քաղաքից, մարդկանցից: Ինչպես ասացի, ես չգիտեի, թե ուր եմ գնում, դե, պարզապես չգիտեի: Հիմա ես շատ ուրախ եմ, որ այստեղ եմ, ինձ դուր է գալիս ամեն ինչ ՝ մարդիկ, քաղաքը՝ շատ գեղեցիկ, սնունդը: Իմ ընտանիքին նույնպես շատ է դուր գալիս ամեն ինչ, էստեղ համարյա բոլորը խոսում են ռուսերեն, սրա հետ խնդիր չկա: Դժբախտաբար, ես իսկապես չեմ հասցրել ճանապարհորդել երկրով, բայց անգամ արտագնա խաղերի մեկնելու այդ երկու ժամվա ընթացքում հասցնում եմ հիանալ հոյակապ բռնությամբ, գեղեցիկ սարերով… Կինս ավելի շատ է ճանապարհորդում է Հայաստանում, նրանց նույնպես ամենուր դուր է գալիս: Կարծում եմ, ես դեռ Հայաստանով շրջելու ժամանակ կունենամ…Մի բան էլ կա, որ ուզում եմ առանձնակի նշել՝ ֆուտբոլային դաշտերը: Այստեղ գրեթե բոլոր ակումբները խաղում են բնական դաշտերում, Ռուսաստանում, որտեղ ես խաղացել եմ, հիմնականում դաշտերը արհեստական են, իսկ եթե նույնիսկ խոտածածկը բնական է, ապա ոչ այնքան որակյալ, որքան այստեղ: Ամեն ինչ հոյակապ է, միակ բանը`եթե բոլոր թիմերը խաղային միևնույն գնդակներով, ապա շատ ավելի լավ կլիներ …